(nie stracić)

См. также в других словарях:

• stracić — 1. Stracić głowę «pod wpływem emocji nie móc się zdobyć na spokojne, sensowne rozumowanie, przestać panować nad sobą, przestać myśleć logicznie»: Oferta tak bogata, że można stracić głowę, ceny o wiele niższe niż w Warszawie. TSt 3/2000. Nie mogę …   Słownik frazeologiczny

• stracić głos — {{/stl 13}}{{stl 7}} nie móc mówić (śpiewać) z powodu choroby lub zbyt forsownego, długotrwałego mówienia (śpiewania) : {{/stl 7}}{{stl 10}}W połowie przemówienia stracił głos. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• stracić rachunek — {{/stl 13}}{{stl 7}} nie móc się doliczyć : {{/stl 7}}{{stl 10}}Po kolejnym kieliszku stracili rachunek. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• nie mieć nerwów do — {{/stl 13}}{{stl 8}}{kogoś, czegoś} {{/stl 8}}{{stl 7}} stracić cierpliwość do kogoś lub czegoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nie mam już nerwów do tej sprawy. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• stracić — dk VIa, stracićcę, stracićcisz, strać, stracićcił, stracićcony 1. «przestać coś mieć, zostać bez kogoś lub bez czegoś; zostać pozbawionym kogoś lub czegoś» Stracić rodzinę. Stracić posadę. Drzewa straciły liście jesienią. Stracić czyjąś przyjaźń …   Słownik języka polskiego

• tracić – stracić [utracić] twarz — {{/stl 13}}{{stl 7}} utracić dobrą, nieposzlakowaną opinię, szacunek u innych : {{/stl 7}}{{stl 10}}Ktoś, nie tracąc twarzy, wybrnął z trudnej sytuacji. Nie bój się, w tym interesie nie stracisz (utracisz) twarzy. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• tracić – stracić [gubić – zgubić] wątek — {{/stl 13}}{{stl 7}} przestawać rozumieć to, co ktoś mówi, co się czyta, czego się słucha, nie móc się skupić na danym temacie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Mówił długo i nudno, więc słuchacze szybko stracili wątek. Ciągły ruch w czytelni sprawiał, że… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• mieć nie poukładane — pod sufitem Mieć obsesję, wariować, lub szaleć; zachowywać się jak osoba niepoczytalna lub głupia; stracić rozum Eng. To be obsessed, insane, or eccentric; to be or to behave as if one were insane or stupid …   Słownik Polskiego slangu

• wyjść — dk, wyjśćjdę, wyjśćjdziesz, wyjdź, wyszedł, wyszła, wyszli wychodzić ndk VIa, wyjśćdzę, wyjśćdzisz, wyjśćchodź, wyjśćdził 1. «opuścić jakieś miejsce, zwykle udając się dokądś, w jakimś celu» Wyjść z domu. Wyjść na spacer. Wyjść po zakupy. Wyjść… …   Słownik języka polskiego

• twarz — 1. Blada twarz «w literaturze o tematyce indiańskiej: człowiek białej rasy»: Tędy miał jasnowłosy Jeleń Rączy wybiegać wprost do wodopoju, jeszcze przed wschodem słońca, gdy blade twarze w domu, powyżej obozu, spać będą snem mocnym, borsuczym. M …   Słownik frazeologiczny

• utrzymać — dk I, utrzymaćam, utrzymaćasz, utrzymaćają, utrzymaćaj, utrzymaćał, utrzymaćany utrzymywać ndk VIIIa, utrzymaćmuję, utrzymaćmujesz, utrzymaćmuj, utrzymaćywał, utrzymaćywany 1. «trzymając nie wypuścić, nie dać wypaść (np. z rąk); trzymając… …   Słownik języka polskiego